Rodrigo Guimarães, regjisori i filmit të shkurtër me titull “Prekje Periferike”, jetoi, për më shumë se një vit, me fëmijë nga lagjet periferike të Diamantinas, M.G., Brazil, si dhe me mbledhësit e plehrave që punonin në vend-depozitimin e plehrave në periferi të Diamantinës. Një kredhje e tillë në punë bëri të mundur regjistrimin e skenave të pazakonta që janë në gjendje të shprehin, qoftë edhe sadopak, një pjesë të dendur të realitetit të jetës së këtyre njerëzve. Çaste çlodhjeje, loje, gëzimi apo pune të palodhur, të kapur nga një aparat fotografik që synon t’u sjellë dinjitet banorëve dhe njerëzve që janë të mënjanuarit e një shoqërie, e cila i ka bërë të vetat proceset e dëbimit dhe përjashtimit.