Një regjisor i bardhë hungarez është në provat e një shfaqjeje me pesë aktorë të rinj romë. Shfaqja e tij tregon historitë e tyre të vërteta nga jeta reale me abuzimin, varësinë nga droga dhe krimin. Megjithatë, në vend që të shfaqë të vërtetën e përvojave të tyre, ajo vetëm shfrytëzon dhimbjen e tyre dhe i shfrytëzon ata. Aktorët heqin dorë nga shfaqja, veçse kur zbulojnë se regjisori i tyre i bardhë e ka shitur tashmë shfaqjen në teatrin më të madh të Berlinit dhe premiera po afron. Provat e tyre kthehen në një eksplorim surreal të racizmit dhe fajit të të bardhëve, duke mjegulluar kalimet mes trillimit dhe realitetit – si dhe teatrit dhe vetë filmit. Filmi paraqet një ekip krijues të përbërë tërësisht nga romë dhe bazohet në një pjesë teatrale të shkruar prej tyre për historitë e tyre të marra nga jeta e vërtetë, të vëna në skenë në Deutsches Theatre, Berlin. Ai shtron pyetjen, nëse, intelektualët e bardhë të krahut të majtë, që përpiqen të ndihmojnë njerëzit me ngjyrë, përfundojnë, përfundojnë, apo jo, në fakt, duke ndihmuar në përjetësimin e racizmit sistemik. A mund të bëhet ndonjëherë përfaqësimi artistik i romëve, pakicës më të madhe etnike në Evropë, pa u kthyer prapa në stereotipet raciste?